Een nieuw leven
In het verleden kwamen er tal van ongelukkige honden op mijn pad. Enkele verhalen …
Een ‘vergeten’ Cocker
Een cocker leefde gedurende 5 jaar alleen in een achtertuin. Hij ging door een gat in een muur.
De buren wierpen eten. Uiteindelijk belde toch iemand hem naar mij.
De cocker kwam in huis. Ik kon hem niet aanraken. Hij beet waar hij kon.
Hij was volledig verklit en overdekt met ontstekingen. Hij werd verzorgd. Stilaan kreeg hij vertrouwen.
Hij werd geadopteerd door een lief echtpaar met honden en paarden.
Een ongewenste Mastino
Een mastino leefde 3 jaar in een kleine ren in Nederland. Hij sloeg met de kop tegen de tralies. Hij zakte door de achterpoten.
De buren vroegen om met de eigenaar te gaan spreken. Wij kregen de hond mee.
Hij was erg zwak. Hij trilde constant. Hij kreeg pijnmedicatie. Het vertrouwen kwam heel langzaam.
Hij is bij ons blijven wonen tot het einde van zijn leven.
Een uitgehongerde Jack Russell
Hij doolde uitgehongerd rond. Niemand wist waarom hij zo mager was.
Was hij ergens opgesloten geweest en ontsnapt ?
Hij kwam in huis en sterkte aan. Hij vond een thuis bij een andere jack.
Duitse Herder in vergeet-hok
Rex leefde 7 jaar in een hok zonder uitzicht. De poten waren volledig ontstoken.
Hij kon er niet meer op steunen. Hij zou afgemaakt worden. Wij haalden hem op.
Hij werd verzorgd en ging bij een vriendin in opvang.
Zij hielden zoveel van hem dat hij bij hen gebleven is.
Labrador leefde 3 jaar alleen in achtertuintje.
Hij leefde alleen buiten zonder beschutting. Hij mocht wegens het geloof van de mensen nooit in huis.
Hij kreeg gewoon geopende blikken toegeworpen. Hij moest zelf het eten eruit halen. De neus stond vol littekens van snijwonden.
Hij jankte dag en nacht. Uiteindelijk werd het me doorgegeven. Ik mocht hem ophalen.
Toen ik hem uit hun tuin haalde en in de living liet, sleurde hij me als gek naar de voordeur.
Als een ram beukte hij er met de kop in. Hij wilde maar één ding : WEG UIT DAT HUIS !
Ik reed met hem onmiddellijk naar het natuurgebied. Ik liet hem los. Hij huppelde als een lammetje.
Hij is gaan wonen bij gepensioneerde mensen met honden en werd vertroeteld als een koninkje.
Een pinscher was het doelwit van agressieve kinderen.
Hij werd van de trap geworpen. Hij moest buiten op een koertje leven.
De buren hadden medelijden en wierpen eten voor hem over de muur.
Hij werd naar mij thuis gebracht en was in paniek. Hij durfde mij niet aankijken.
Hij trok mee het bos in en fleurde op. Stilaan begon hij mensen te vertrouwen.
Hij wordt nu verwend en woont in het huis op de achtergrond.
Een keeshondje bracht 6 jaar door bij een boer in een ren.
Zijn beschutting was een betonnen pijp. Hij leek een wandelend pak klitten. Hij beet om zich heen.
Met voer lokten we hem in de transportkooi. Hij kon nooit gaan zitten. Het kwam door de pijn.
De dierenarts ontdekte een perineale hernia. Dat gaf hem achteraan constant pijn. Hij werd geopereerd.
Stilaan konden we hem aanraken en strelen. Hij leeft nu op een domein met honden en paarden.
Een labrador kruising doolde rond, overdekt met verwondingen.
Bij mij thuis ging zij in een hoek staan met de rug naar mij gekeerd. Zij gromde en liet de urine lopen.
Dit zijn tekenen van pure paniek door zware mishandeling. Ze stond vol littekens en had verbrandingen op het lichaam.
Zij was doodsbang voor mensen en viel elke hond aan.
Ze leerde een muilkorf dragen, begon los te lopen in de natuur en met honden om te gaan.
Zij werd geadopteerd door een dierenactivist. Toen hij thuiskwam liep ze steeds al gillend weg.
Hij moest haar een kwartier in de armen houden tot ze niet meer rilde.
Zo bang was zij van de herinnering aan de thuiskomst van haar vorige baas…
Ik haalde een verwaarloosde hond op.
De zijkant van haar kop was volledig ingedeukt. De verwonding was al oud. Men had haar nooit verzorgd. Zij viel steeds om.
Zij kon enkel al liggend eten. Langzaam sterkte ze aan. Zij werd geadopteerd door een lieve dame.
Een labrador leefde 4 jaar in een ren.
De buren konden het niet meer aanzien. De eerste foto maakte ik van op een ladder tegen hun muur. Ik zocht de eigenaars op en mocht de hond kopen.
Toen hij uit het hok kwam kroop hij vooruit als een krokodil. De spieren waren totaal verzwakt.
Bij mij thuis vluchtte hij de tuin in. Hij maakte een diepe put en ging erin liggen met de kop weggestopt.
Hij durfde niet eten. Toen ik een stukje vlees naar hem wierp, rende hij in paniek weg. Hij ging enkel ’s nachts eten, als ik sliep.
Hij vond een thuis bij lieve mensen met 2 paarden. Hij heeft nog 3 maanden enkel ’s nachts durven eten.
Een Duitse Herder was door mishandeling een oog verloren.
Hij stond hulpeloos in een tuin achter tralies en werd door jongeren beschoten met een katapult.
Het gekwetst oog werd uitgehaald.
Hij belandde in het asiel. Daar was hij weer achter tralies. Zijn paniek stak de kop op.
Hij voelde zich bedreigd en werd agressief. Hij zou ingeslapen worden.
Ik haalde hem op. Hij kwam tot rust en ging mee loslopen. Maar hij viel mannen aan.
Hij leerde een muilkorf dragen. Zo behield hij zijn vrijheid.
Hij werd geadopteerd door dierenvrienden.
Een doodsbange Turkse Herder
Ik haalde een mishandelde Turkse herder op die langs de baan liep.
Zij durfde niet in huis komen. Zij drukte zich al rillend tegen het voetpad. Ik nam haar 2 voorpoten vast, tilde ze op en stapte achteruit. Zo was zij uit evenwicht en verplicht om te stappen. Ik trok haar naar binnen.
Twee keer per dag zagen de buren mij zo een enorme witte hond binnen sleuren.
Maar zij kon de deurklink openen, ontsnapte en liep op de baan. De politie nam haar mee naar het kantoor. Daar liep zij ook weg. Zij hebben haar met moto’s achtervolgd en terug gevangen.
Zij vond een goede thuis bij een familie met boerderij.